کی اسکار می‌بره؟ نگاهی به نامزدها و برندگان احتمالی جوایز اسکار ۲۰۲۵

از فیلم حماسی علمی تخیلی دنیس ویلنوو گرفته تا پرحاشیه‌ترین فیلم اسپانیایی زبان چند سال اخیر و فیلم ترسناک زنانه‌محور کورالی فارژا، تنها بخشی از برجسته‌ترین فیلم‌های نامزد شده برای اسکار سال 2025 هستند که در سوم مارس همین سال آخرین برگه فصل جوایز را پشت سر می‌گذارند.

در دنیای سینما، جوایز اسکار همواره به عنوان یکی از معتبرترین و مهم‌ترین رویدادهای سالانه دنیای هنر شناخته می‌شوند. این جوایز نه تنها به شناسایی و تقدیر از بهترین آثار سینمایی می‌پردازند، بلکه بازتاب‌دهنده تحولات فرهنگی، اجتماعی و فناوری در صنعت فیلم‌سازی نیز هستند. من قبلا نظرم را در مطلبی با عنوان پیش‌بینی نامزدهای اسکار 2025 گفته‌ام. حالا بریم ببینیم کدام یک از نامزدهای اعلام‌شده از شانس بالاتری برای برنده‌شدن برخوردار هستند.

سال 2024 برای سینما سالی پر از فراز و نشیب بود. در حالی که بسیاری از فیلم‌های مورد انتظار در ابتدای سال نتوانستند انتظارات را برآورده کنند، نیمه دوم سال با آثار قوی‌تر و تحسین‌شده‌تر همراه شد.

در ابتدای سال، فیلم‌هایی مانند «مگالوپیس» به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا و «اه کاندا» ساخته پل شریدر با وجود بودجه‌های کلان و تبلیغات گسترده، نتوانستند نظر مثبت منتقدان و مخاطبان را جلب کنند. این آثار با نقدهای متفاوتی مواجه شدند و در گیشه نیز عملکرد ضعیفی داشتند.

اما از اواسط سال، سینما جان تازه‌ای گرفت. فیلم‌هایی مانند «تلماسه: بخش دوم» به کارگردانی دنیس ویلنوو و «چلنجرز» ساخته لوکا گواردانینو توانستند انتظارات را برآورده کرده و حتی فراتر از حد تصور ظاهر شوند.

جشنواره‌های سینمایی نیز در این دوره شاهد نمایش آثار برجسته‌ای بودند. فیلم «انورا» به کارگردانی شان بیکر در صدر فهرست برترین فیلم‌های سال قرار گرفت و «ماده» ساخته کورالی فارژا و «بروتالیست» به کارگردانی بردی کوربت نیز از دیگر آثاری بودند که مورد توجه قرار گرفتند.

سرنوشت پرفروش‌ترین فیلم سال

امسال شگفتی‌های خودش را نیز داشت؛ همه ما از فروش 1.6 میلیارد دلاری «Inside Out 2» (پرفروش‌ترین فیلم سال) در گیشه متحیر هستیم، اما واقعیت این است که دیزنی و پیکسار امسال چندان از بردن بهترین انیمیشن سال اطمینان ندارند، چون دو رقیب قدرتمندشان یعنی «Flow» و «Wild Robot» که به معنای واقعی کلمه از هیچ‌کجا به اوج رسیدند و مخاطبان و منتقدان را با چشمان اشکین از سینما به بیرون همراهی کردند، در فصل جوایز امسال به معنای واقعی کلمه درخشیدند، به گونه‌ای که «Inside Out 2» موفق به دریافت هیچ‌یک از جوایز مهم سال برای انیمیشن نشد.

بنابراین در اینجا به سالی که در دنیای فیلم چه در سینما چه روی کاناپه گذرانیدیم می‌پردازیم و مونتاژی نوستالژیک از دوازده ماه گذشته و داستان‌های نمایشی که می‌توانند برنده اسکار هفته بعد باشند، خواهیم داشت. سال 2024 به معنای واقعی کلمه حامل فیلم‌هایی از موضوعات، گرایش‌ها و نکات گوناگون بود.

مورد انتظارترین فیلم سال: تلماسه: بخش دو

یکی از مورد انتظارترین فیلم‌های سال 2024 که دنباله‌ای از بخش یک فیلم تلماسه است، «Dune: Part Two» است که سال را قوی آغاز کرد و منتقدان و مخاطبان را به ادامه این سری فیلم‌ها امیدوار کرد. این فیلم پرفروش 190 میلیون دلاری همچنان یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های سال 2024 و از پربحث‌ترین فیلم‌ها در شبکه‌های اجتماعی است.

قسمت اول این مجموعه که در سال 2021 منتشر شد، در 10 بخش از جوایز اسکار سال 2022 نامزد شد و در 6 بخش برنده گردید. با توجه به استقبال منتقدان و تماشاگران از قسمت دوم، پیش‌بینی می‌شود که «Dune: Part Two» نیز بتواند حداقل دو جایزه از پنج نامزدی که در اسکار امسال کسب کرده، برنده شود. ویلنوو در سال 2016 فیلم «Arrival» خود را ساخت و به معنای واقعی کلمه به دنیای فیلم علمی تخیلی ورود کرد و به یکی از محبوب‌ترین کارگردان‌های سال تبدیل شد. فیلم‌های بعدی او، «Blade Runner 2049» و هر دو قسمت «Dune»، هر کدام موفقیت‌های زیادی برای او به همراه داشتند و «Dune: Part Two» دومین فیلم پرفروش دسته ژانر علمی تخیلی و اکشن/ماجراجویی سال 2024 قرار گرفت.

در «Dune: Part Two»، ما شاهد ارتقاء پردازش داستان استاد کارگردان ویلنوو بودیم و اینکه چطور او قلمرو بین سیاره‌ای نویسنده فرانک هربرت را گسترش می‌دهد. منتقدان، تحلیل عمیق‌تر قسمت دوم از کسب تدریجی قدرت از طریق کالایی‌سازی دین را ستایش می‌کنند و تصویر نویی که تیموتی شالامه از پل آتریدس به ما در این فیلم نشان داد.

با این حال، موسیقی متن این فیلم به آهنگسازی هانس زیمر به دلیل استفاده از تم‌های موجود در فیلم اول، از رقابت در بخش بهترین موسیقی متن اسکار کنار گذاشته شده است. با وجود این محدودیت، «Dune: Part Two» به دلیل کارگردانی قوی، مهندسی صدای برجسته و جلوه‌های بصری چشمگیر، همچنان شانس بالایی برای موفقیت در جوایز اسکار 2025 در پنج کتگوری باقی مانده دارد، به خصوص در همان کتگوری‌هایی که قسمت اولش موفق به دریافت جوایز در آن‌ها شده بود.

فیلم خارجی‌زبان

در بخش فیلم‌های خارجی، فیلم «Emilia Perez» به احتمال زیاد (با بالاترین تعداد نامزدی در کتگوری‌های مختلف اسکار) و بر اساس سنت دیرینه اسکار، که به فیلم خارجی‌ای که بیشترین نامزدی را در بخش‌های دیگر دارد، جایزه بهترین فیلم خارجی را نیز اهدا می‌کند، این جایزه را از آن خود خواهد کرد. این فیلم به کارگردانی ژاک اودیار از زمان اکران خود در سال 2024، به دلیل موضوعات حساس و حواشی پیرامون آن، به یکی از جنجالی‌ترین فیلم‌های سال تبدیل شده است.

اما واقعیت این است که این بخش از جوایز اسکار همواره بهترین نامزدهای خود را نادیده می‌گیرد و بسیاری از نامزدهای مراحل قبلی که شایسته دریافت حداقل یک نامزدی نهایی بودند، حذف می‌شوند. در اینجا به چند فیلمی که لیاقت بردن این جایزه را داشتند اشاره می‌کنیم.

من هنوز اینجا هستم (2024)

فیلم «I’m Still Here» به کارگردانی والتر سالز، روایتی تأثیرگذار از دوران دیکتاتوری نظامی برزیل بین سال‌های 1964 تا 1985 است. این فیلم در نود و هفتمین دوره جوایز اسکار 2025 در سه بخش بهترین فیلم، بهترین فیلم بین‌المللی و بهترین بازیگر زن نامزد شده است. دوازده سال از زمانی که کارگردان مشهور «ایستگاه مرکزی» (Central Station)، والتر سالز، به طرفدارانش با یک فیلم سینمایی برکت داد می‌گذرد، اما ارزش این را داشت که برای دومین فیلمش «هنوز اینجا هستم» (Ainda Estou Aqui) که فرناندا تورس خیره‌کننده را در داستانی واقعی درباره یک پدر گمشده و یک رژیم سیاسی بی‌رحم به تصویر می‌کشد، تلاش کند. این فیلم محبوب در داخل و خارج از برزیل، نمونه‌ای کامل از ترجمه فرهنگی و هنری و مفهوم درک انسانی در هر نقطه کره زمین است – یکی از بزرگترین نقاط قوت داستان‌سرایی سینمایی.

چگونه قبل از مرگ مادربزرگ میلیون‌ها دلار به دست آوریم (2024)

کارگردان تایلندی پت بونیتیپات با سومین فیلم پرامتیاز سال 2024، «چگونه میلیون‌ها دلار را قبل از مرگ مادربزرگ به دست آوریم» (หลานม่า)، در صدر بهترین کارگردانی‌های سال قرار داشت. با وجود استقبال مثبت در جنوب شرق آسیا و نقدهای تحسین‌آمیز، این فیلم در جوایز اسکار نامزد نهایی نشد. با این حال، «چگونه قبل از مرگ مادربزرگ میلیون‌ها دلار به دست آوریم» همچنان به عنوان اثری ارزشمند در سینمای تایلند شناخته می‌شود و توانسته است منتقدان و مخاطبان را تحت تأثیر قرار دهد.

این دو فیلم می‌توانستند برای وجهه هنری مناطق آمریکای جنوبی و آسیا بسیار مهم باشند، جایی که فیلم‌هایی که به شدت بر فرهنگ، زبان و موضوعات محلی تمرکز دارند، ممکن است برای مخاطبان بین‌المللی کمتر قابل درک باشند. همین موضوع می‌تواند بر رأی‌دهی اعضای آکادمی که با زمینه فرهنگی فیلم آشنایی کمتری دارند، تأثیرگذار باشد.

برای بخش بهترین بازیگران مرد و زن

در بخش زنان، دمی مور برای فیلم «ماده» (The Substance) با ایفای نقش چالش‌برانگیز خود تحسین منتقدان را برانگیخته و با کسب جوایزی مانند گلدن گلوب و جایزه انجمن بازیگران، یکی از شانس‌های اصلی دریافت اسکار محسوب می‌شود. مایکی مدیسون برای فیلم «انورا» (Anora) با اجرای قوی خود رقابت نزدیکی با مور دارد و ممکن است شگفتی‌ساز این بخش شود. مدیسون همچنین جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن را نیز از آن خود کرده است. فرناندا تورس برای فیلم «هنوز اینجا هستم» (I’m Still Here) با بازی درخشان خود نقدهای مثبت زیادی را به خود جلب کرده اما موفق به برنده شدن هیچ‌یک از جوایز فصل نشده است.

ادرین برودی برای فیلم «بروتالیست» (Brutalist) با اجرای تأثیرگذار خود، با بردن سه جایزه اصلی فصل جوایز: گلدن گلوب، بفتا و جایزه منتقدان آمریکا پیشتاز اصلی این جایزه محسوب می‌شود. تیموتی شالامی برای نقش‌آفرینی در فیلم «A Complete Unknown» که در آن به تجسم باب دیلن پرداخته، تحسین‌های زیادی کسب کرده است. شالامی در مراسم جوایز انجمن بازیگران آمریکا (SAG) موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد شد. اما نامزدی که کمتر در این فصل به او پرداخته شده رالف فاینز برای فیلم «مجمع کاردینال‌ها» (Conclave) است که با اینکه هیچ‌یک از نامزدی‌هایش را به برد تبدیل نکرده اما در جایگاه تقدیر قرار دارد.

نکته جالب بخش بازیگران اصلی اسکار امسال رقابت تنگاتنگ دو بازیگر باسابقه و باتجربه با دو بازیگر جوان نسل زد در این رشته است. ادرین برودی اولین اسکار خود را برای «پینایست» (The Pianist) در سال 2002 و زمانی که 29 سال سن داشت، دریافت کرد. جالب اینکه تیموتی شالامی نیز 29 سال سن دارد؛ اما با توجه به اینکه برودی در زمان دریافت اسکار در اواخر 29 سالگی خود بود، شالامی اگر اسکار را ببرد، ده ماه از برودی در سال 2002 کوچکتر خواهد بود و به زبان ساده رکورد برودی را می‌شکند.

مدیسون نیز 25 سال سن دارد و با کارنامه‌ای که به 10 فیلم بلند هم نمی‌رسد، در مقابل یکی از معروف‌ترین بازیگران نسل خودش، دمی مور، قرار می‌گیرد؛ نقشی که مور تمام عمرش به عنوان بازیگر فیلم‌های سرگرم‌کننده منتظر آن بوده است.

بهترین بازیگران نقش‌های مکمل

زوئی سالدانا برای فیلم «امیلیا پرز» (Emilia Perez) با بازی درخشان خود، و بردن تمام چهار جایزه اصلی فصل، پیشتاز این بخش است. فیلیستی جونز نیز با اجرای قوی خود در «بروتالیست» (Brutalist) از دیگر نامزدهای برجسته این بخش به شمار می‌رود. اریانا گرانده برای فیلم «شرور» (Wicked) نیز با اینکه بیشتر به خاطر تور مطبوعاتی و موسیقی این فیلم شناخته شده، حضور موفقی به عنوان یک نامزد اسکار داشته است.

در بخش مردان، کیرن کالکین برای فیلم «یک درد واقعی» (A Real Pain) با بازی تأثیرگذار خود موفق شده است مانند سالدانا تمامی جوایز مهم این فصل را از آن خود کند و مدعی اصلی جایزه اسکار به حساب می‌آید. از سوی دیگر، ادوارد نورتون برای فیلم «یک ناشناخته کامل» (A Complete Unknown) نقدهای مثبتی دریافت کرد، اما نتوانست هیچ‌یک از نامزدی‌هایش را به جایزه تبدیل کند.

بهترین فیلم

«انورا»: این فیلم با کارگردانی شان بیکر، داستانی تأثیرگذار را روایت می‌کند که توانسته جوایز متعددی از جمله نخل طلای کن را از آن خود کند. موفقیت در جوایز انجمن کارگردانان و تهیه‌کنندگان، «انورا» را به یکی از پیشتازان این بخش تبدیل کرده است.

«مجمع کاردینال‌ها»: به کارگردانی ادوارد برگر، این فیلم با پیروزی در جوایز بفتا و انجمن بازیگران، جایگاه محکمی در رقابت بهترین فیلم دارد.

بهترین کارگردانی

شان بیکر برای «انورا»: بیکر با سبک منحصر به فرد خود، داستان عمیق و انسانی را به تصویر کشیده است. موفقیت‌های متعدد این فیلم در جشنواره‌ها و جوایز مختلف، شانس او را برای دریافت اسکار بهترین کارگردانی افزایش داده است.

برادی کوربت برای «بروتالیست»: کوربت با پرداختن به موضوعات بلندپروازانه و استفاده از تکنیک‌های نوآورانه، توجه منتقدان را جلب کرده است. هرچند زمان طولانی فیلم و استفاده از صداهای کمک‌گرفته از هوش مصنوعی ممکن است چالشی برای برخی از رأی‌دهندگان باشد، اما پیروزی در جشنواره ونیز و جوایز بفتا او را در رقابت نگه داشته است.

در همین حال، دمی مور، برنده گلدن گلوب را داریم که تمام چیزی که به آن نیاز دارد یک قطره ماده است، سینتیا اریوو و آریانا گرانده که در اولین قسمت «ویکد» مونتاژی از جنگ رنگ صورتی و سبز را به نمایش می‌گذارند، و تیموتی شالمی که تصویری نو از مردی نام‌آشنای را با گیتارش به ما نشان می‌دهد. این ستاره‌ها و فیلم‌های درخشانشان – به ویژه قسمت دوم «تلماسه» که در هر گوشه یک بازیگر برنده یا نامزد اسکار در آن وجود داشت – به لطف کمپین‌های بازاریابی هوشمند و طیف گسترده سلیقه بینندگان، نامزدهای دیگر این بخش سرنوشت‌ساز شب اسکار هستند.